Dişi Yakarış

İnanılmaz olaylarla(!) bezeli Karadeniz maceramı yarıda kesip, izninizle başka bir konuda içimi dökmek istiyorum. Çünkü çok fena doldum sevgili okuyucu.

Senelerdir alıştığımı zannederdim bu duruma. Hayatımda hiçbir şeyin yolunda gitmemesi durumuna yani.. Ama alışamamışım. Ya bir insanın hayatında aynı anda her şey de kötüye gitmez ki be kardeşim. Etrafıma bakıyorum. Birinin aşk hayatı iyiyse dersleri kötü. Başka birinin ailesiyle problemleri varsa iş bulmuş çalışıyor falan. Hayata bir şekilde tutunuyorlar yani. Yok arkadaş benim hayat sıçtı mı her yönüyle sıçıyor. Zaman zaman başımı semaya kaldırıp “Allah’ım kafa mı buluyorsun benle?” diye sormaktan alamıyorum kendimi.

Özgürlüğüme düşkün bir insan olarak aşktı, sevgili olmaydı falan gelemiyorum öyle şeylere. Duygusal ilişkiler boğuyor beni. Bir kere girdim öyle bir işin içine. Aldım ağzımın payını artık uzak duruyorum. Hal böyleyken biri çıkıyor karşıma. Bir iki güzel laf söylüyor. Ben “Acaba olabilir mi ki?” demeye kalmadan g.tünü dönüp gidiyor. Hayır yani cidden istemiyorum sevgilim olsun falan. Biri gelip aklıma böyle bir fikir sokuyor sonra mal gibi kalan yine ben oluyorum. Şimdiii.. Sözüm sana Bay Gerizekalı… Ben hep aynıyım. Okulda konuştuğun kız da benim. Msn de yavşadığın kız da benim. Sinemaya gittiğin kız da benim. Hiç değişmedim. Beni nasıl tanıdıysan hep öyleydim hala da öyleyim. Peki ne değişti? Ne değişti de ben senin kendine yeni bir sevgili yaptığını öğreniyorum Facebooklardan? Ulan duyan da beni erkek manyağı, kendinden vazgeçilince kuduran biri zannedecek. Halbuki alakası yok. Neyse efenim bu olaydan birkaç saat sonra msnde ilk aşkımın yeni sevgilisiyle yaptığı vıcık vıcık konuşmalara şahit oldum. Arada bir ayıp olmasın diye güldüm, arada da “Ahahaha çok şekersiniz yaa” falan dedim. Ne kadar inandırıcı oldu orasını bilemiyorum. Umrumda da değil açıkçası. Sabır çeke çeke bitmesini bekledim. Neyse bitti fazla uzamadan.

Dertler bununla sınırlı değil tabii ki.. Ay sonunda kaldığım yurttan ayrılmam lazım ama nereye gideceğim hakkında hiçbir fikrim yok. Başka yurt arıyoruz ama bulamıyoruz. Kadıköydekiler rezalet. Üsküdarda bir tane var o da cemaat yurdu. Bizim dışarı çıkmak için hazırlandığımız saatte onlar kapıları kilitliyorlar. Ahahah şaka gibi. Ev desen… İyi güzel tabi ama bunun ebeveynden izin alması var, döşemesi var, temizliği var, yemek yapması var, bulaşık yıkaması var, faturaları var, var oğlu var… Yani uzun lafın kısası yersiz yurtsuz kaldım. İlk seneden 6 tane alttan dersim var. Okulu bıraksaydım ortalamam daha yüksek olurdu herhalde. Öyle boktan bir durumdayım yani..Yaz okulu desen.. Hayatımda bu kadar sıkıcı bir aktivite daha görmemiştim herhalde. Bunlar yetmezmiş gibi diş doktorum olacak kadın tellerimi çıkarmamakta ısrarlı. Beni tellerle gömmeye mi karar verdi nedir?!? 3 buçuk senedir terminatör gibi dolaşıyorum yeter ulan!! Kazık kadar oldum hala kurtulamadım şunlardan. Bir de suratımda sivilce çıktı mı bildiğin ergen görüntüsü veriyorum ortama. Yahu yeni mp3 çalar aldım o bile bozuk çıktı yaa.. Cenabet miyim ne bokum anlamadım ki..

Oh be rahatladım! Yazımı bitirmeden size vermek istediğim bir haber var Yarın akşam bir er kişiyle yemeğe çıkıyorum. Onun da ne dediği belli değil. Bi hoşlanıyorum senden dedi bir öyle dedi bir böyle dedi allak bullak etti kafamı. Neyse neymiş derdi öğrenelim bakalım. Aah ah! Bunlar tam da içinde bulunmak istediğim durumlar zaten.

En kısa zamanda tekrar yazmaya çalışıcam. Esen kalınız efenim.