Zaman akıp gidiyor su misali...

Tilkinin dönüp dolaşacağı yer kürkçü dükkanı diye boşuna dememişler. İnanılmaz tecrübeler kazandığım bir okul yılı sonunda yine evimdeyim.. Maalesef..

İstanbul’a gelirken çok karmaşık duygular içindeydim. Çok isteyerek geldim, ailemi karşıma aldım falan ama… Ama yapabilecek miydim? Yola çıkana kadar fark etmemiştim böyle hissettiğimi. Kalacağım yer, odam, yatağım, okulum belliydi. Geri kalan her şey muamma… Nasıl insanlarla tanışacaktım? Ne yiyip ne içecektim? Okulun bir an önce bitmesini mi isteyecektim yoksa bana İstanbul’da yaşama şansı verdiği için Tanrı’ya dua mi edecektim her gün? Bu düşüncelerle boğuşa boğuşa geldim İstanbul’a. Odaya yerleşmeydi, oda arkadaşlarıyla tanışmaydı falandı filandı derken okul başladı ve ben yepyeni hayatıma bodoslama dalmış oldum.

Okulun ilk günlerini hatırlıyorum da… Bildiğin Kezban gibiydim lan. Devamsızlık yapacam diye götüm atardı. Yurda dönünce hemen babama rapor verirdim. “Evet babacım. Geldim babacım. Saygılar babacım…” Oda arkadaşlarıma yan yan bakardım. “Oha lan bu kadar da gezilir mi .mına koyim!” falan.. O zamanki ben’e bi tane geçirip “Ulan dümbük sen bi kaç ay sonra ne halde olucan biliyo musun?” demeyi ne kadar isterdim. Evet efenim. Yaklaşık 3 ay sonra o köyden inmiş Kezban gitti, yerine ortam kızı Cansu kıvamında bi hatun geldi. Bu dönüşüm nasıl oldu diye sorarsan sevgili okuyucu, yemin olsun ben de bilmiyorum. Beyle yavaş yavaş okulu kırıp Taksim’de sürtmeler, efendime söyliyim arkadaşların arkadaşlarıyla tanışmalar felan… Geçen gün bi baktım, İstiklal’de sarhoş arkadaşımı taşımaktan yorgun düşmüşüm, bi kafede armut koltuklardan birinde uyuyakalmışım. Adamakıllı uyuyup uyandığımda “Napıyorum lan ben?!?” oldum ama geç kaldım sanırım.

Şimdi son 9 ayımı düşünüyorum. Bu son 9 ayda çocukluk hayalimdeki şehrin gerçekten de hayal ettiğim gibi olduğunu gördüm. Bu hayatta tanıyıp tanıyabileceğim en mükemmel insanları tanıdım. İstanbul’da yepyeni ve hayatım boyunca bırakmak istemediğim bir aile edindim. Daha ne olsun lan? :D İyi ki gelmişim :D

Evet bu yazıyla da bloğumun açılışını yapmış bulunmaktayım sevgili okuyucu. Okuyucu mokuyucu diyorum ama okuyan biri vardır inşallah :D Kafama estikçe, efendime söyliyim übersonik hareketli hayatımdan bir parça olurrr, gittiğim bir konser oluuurr, o anda kafamdan geçenler oluuurr… Sizlerle paylaşmaya çalışiciiimm. O güne kadar esen kalın efenim.