9 Ağustos 2011 Salı

Başlıkbulamadımdeseminanırmısınız?


Saat 02.58.. Bir doğum günü daha geride kaldı. Bundan tam 1 sene önce yazdığım yazıda "Bakalım seneye de aynı duygular, aynı düşünceler içinde olacak mıyım? Belki de seneye şimdikinden çok farklı bir hayatım olacak. Farklı insanlar, farklı mekanlar..." demiştim. Evet, doğru tahmin etmişim. Hayatım 1 sene içinde ancak bu kadar değişebilirdi.

En büyük değişiklik okulu bırakmamdı herhalde. Ağlaya zırlaya, ama bir yandan da başka çarem olmadığını bilerek döndüm evime. Hem ağlarım hem giderim hesabı..

2 sene önce kurtulduğumu zannettiğim hayata tekrar döndüm. Dershane, test kitapları, etüdler, kaçırılan konserler, festivaller, masa başında geçen lanet olası geceler... Evet, tam anlamıyla kabus gibiydi ama sonucun bu kadar iyi olacağını bilseydim daha bir şevkle çalışırdım herhalde :)

4 aylık bir süre içerisinde yapabileceğimin en iyisini yaptım ve beklediğimden çok daha iyi bir puan aldım. Emek verip, hakkettiğini elde etmenin verdiği mutluluk hiçbir şeyle karşılaştırılamaz bence.

Diğer bir değişikliğe gelirsek.. Hayatıma biri girdi. Aslında o hep vardı. 2 sene önce aniden arkadaş olarak girdiği hayatıma 5 ay önce yine aniden sevgilim olarak girdi. Bunu söylemek çok garip geliyor ama... Mutluyum :) Senelerdir küfürler yağdırdığım kaderime büyük bir özür borçluyum sanırım :)

Özet geçmem gerekirse; Çektiğim sıkıntılar bitti ve hayatım yoluna girmeye başladı. Bu 1 sene içinde sabretmeyi öğrendim. Yaşadığınız ufacık bir sorun bile ileride mutlu mesut yaşayacağınız hayata doğru bir basamak görevi görüyormuş. Sorunlarınızın üstesinden sabırla ve en önemlisi umutla geldiğinizde Tanrı sizi bin bir çeşit mutlulukla ödüllendiriyormuş. Yani her ne kadar zamanında inanmasanız da, aslında Tanrı sizi çok seviyormuş :)

17 Ocak 2011 Pazartesi

Eve dönüş


Karşıma her zaman ufak tefek de olsa problemler çıkmış ve hayatımın seyrini bir ölçüde değiştirmiştir ama bu seferki çok farklı. Hayatım tamamen değişmek üzere..

İlk ve tek aşk'ımı terkediyorum. İstanbul'u yani.. Bunu yapacak olduğuma inanamıyorum. Aklımın ucundan geçmezdi ama hayat işte. Yarın bile ne olacak bilemiyoruz.

Evet Bursa'ya dönüyorum. Üniversite sınavına tekrar hazırlanıcam. Başkası olsa mutlu olacağından emin olabilirdi belki ama ben.. Yine aniden ortaya bir problemin çıkıp halihazırda içine s.çılmış hayatımın üzerine tüy dikmesinden korkuyorum. Ama korkunun ecele faydası yok tabii. O yüzden artık geleceği düşünmektense şimdi beni ne mutlu eder ona odaklanmaya karar verdim.

Korktuğum bir şey daha var. Gidip de dönememek, dönüp de bulamamak var ya hani.. İşte o..